Mijn endometriose onderzoek: de weg naar een diagnose
Endometriose is zo’n sluipmoordenaar die maar liefst één op de tien vrouwen treft. En eerlijk? Het is een rotziekte. Maar laten we het hebben over de hobbelige, vaak te lange weg naar een diagnose. Want, de struggle is real: gemiddeld duurt het zeven jaar voor de diagnose op tafel ligt. En dan zit je daar, te wachten op wat er nog van je binnenkant over is.
Waarom duurt de diagnose van endometriose lang?
Waarom, vraag je? Nou, omdat kennis over endometriose blijkbaar net zo zeldzaam is als een lege agenda bij de huisarts. Er is een schreeuwend tekort aan diepgaand onderzoek, medicijnen en andere remedies. Maar één ding is zeker: endometriose kan je leven behoorlijk op zijn kop zetten. Van niet kunnen werken tot niet kunnen genieten van je dagelijkse routines. We weten dit allemaal, maar toch duurt het nog steeds zeven eindeloze jaren om tot een diagnose te komen.
Mijn verhaal tot de diagnose endometriose
Op mijn website en Instagram probeer ik altijd de positieve kant van endometriose te belichten (denk aan levensstijl aanpassingen), maar voordat ik zover was, ging er een lange, donkere tunnel aan vooraf. Mijn pad was bezaaid met onzekerheden, eye-openers, en uiteindelijk acceptatie. Met mijn persoonlijke verhaal wil ik jullie, dappere vrouwen, aansporen: luister naar je lichaam. Als iets niet pluis voelt, trek dan aan de bel. Zoek die ene specialist die wel luistert.
De eerste signalen
2017, Griekenland. Mijn vakantie werd abrupt verstoord door intense krampen die me deden flauwvallen. De pijn, de onregelmatige cycli, de vermoeidheid bleef zich daarna voortzetten; het was alsof mijn lichaam een puzzel was waarvan ik de oplossing niet kon vinden. Tot ik eindelijk na een jaar naar de huisarts stapte en voor het eerst de term ‘endometriose’ hoorde. “Endo-wat?” dacht ik nog.
Het Diagnoseproces
Na doorverwezen te zijn naar het ziekenhuis, kreeg ik een inwendige echo. “Niets aan de hand” zei de gynaecoloog. “Gewoon heftige menstruaties.” Maar ik liet het er niet bij zitten. Ik wilde een MRI-scan, ondanks de kosten. “U weet dat een MRI prijzig is, hè?” zei de arts, alsof mijn gezondheid een prijskaartje had. Maar ik zette door.
De uitslag was een klap in mijn gezicht: “Je hebt toch endometriose,” zei de gynaecoloog verbaasd en zorgwekkend. Een verkleving in mijn rechter eierstok en mijn endeldarm. Ik had dit totaal niet zien aankomen. Enerzijds was er opluchting – eindelijk duidelijkheid – anderzijds de harde realiteit van leven met een chronische ziekte. Want hoe nu verder?
De Behandelingsmogelijkheden van endometriose
Elke vrouw die de diagnose endometriose krijgt, staat aan het begin van een zeer persoonlijke zoektocht naar verlichting en gezondheid. Lees hier meer over op de website van de Endometriose Stichting. Mijn reis was geen uitzondering. Aanvankelijk werd ik geconfronteerd met de conventionele medische opties: medicatie en chirurgie. De pil leek in eerste instantie een uitkomst te bieden, waarbij de endometriose in mijn eierstok beduidend verminderde. Echter, de schaduwzijde was onmiskenbaar: vervelende bijwerkingen die mijn persoonlijkheid leken te onderdrukken. Ik voelde me emotioneel afgevlakt, een schim van wie ik echt ben. Dit zette me aan het denken:
- Medicatie: Mijn avontuur begon met hormoontherapie, waarbij de impact op mijn lichaam zichtbaar was, maar tegen een hoge persoonlijke prijs kwam te staan.
- Chirurgie: De mogelijkheid van operatieve ingrepen doemde op als een volgende stap, maar daar week ik hoe dan ook van af. Een ingreep als deze zou wellicht mijn vruchtbaarheid nog meer op het spel zetten. Dus met een kinderwens in gedachten was dit voor mij geen optie.
De behoefte aan alternatieven werd al snel duidelijk. Ik wendde me tot levensstijlaanpassingen en koos ervoor mijn biologische cyclus te omarmen, vrij van hormonen. Dit besluit nam ik in 2020, ondanks bezorgde waarschuwingen van mijn arts. Mijn nieuwe mantra werd de overtuiging in de helende kracht van:
- Voeding: Ik ontdekte hoe een zorgvuldig samengesteld dieet niet alleen mijn lichaam voedt, maar ook mijn geest verrijkt.
- Beweging: Door regelmatige lichaamsbeweging niet alleen te omarmen als symptoombestrijding, maar ook als een bron van welzijn, vond ik een nieuwe balans met yoga.
- Levensbalans: Het belang van een evenwichtige verdeling tussen werk, rust en genot werd een pijler in mijn aanpak tegen endometriose.
Ja, het was een sprong in het diepe, maar deze keuze markeerde het begin van een reis naar zelfontdekking en persoonlijke groei. Het is een pad dat me leerde dat endometriose weliswaar een deel van mijn leven is, maar mij niet definieert.
Met elke stap die ik zet, ontrafel ik meer over veerkracht, zelfzorg en het belang van een liefdevolle, ondersteunende gemeenschap. Mijn verhaal is er een van hoop en licht, zelfs in de schaduw van endometriose.
In mijn e-book deel ik meer over mijn levensstijlaanpassingen en welke remedies voor mij werken. Hopelijk brengt het jou waar je naar op zoek bent.